Nie tak dawno, bo zaledwie kilkanaście milionów lat temu nad Pogórzem i Górami Kaczawskimi unosiły się kłęby gazów i pyłów wulkanicznych. Tajemnica wisiała w powietrzu.
Spod Ziemi dobiegały głuche odgłosy, uwalniane przy trzęsieniach Ziemi. Okolica przypominała obraz znany z kamieniołomów w pochmurne dni. Pozbawione roślinności zbocza wulkanów, pokryte stygnącą lawą żarzyły dopiero pod osłoną nocy.
Ten obraz zniszczenia był tylko pozorny. Czas powoli, w ukryciu prowadził do powstania Krainy obfitej w bogactwa Ziemi. W czasie, gdy pojawiały się pierwotne lasy i dzikie zwierzęta, Ziemia kryła już w sobie cenne agaty, ametysty, złoto, niezwykłych kształtów jaskinie, „bazaltowe róże”, „porfirowe organy”. Zaś Kraina Wygasłych Wulkanów stała się miejscem życia człowieka – miejscem pełnym pradawnych grodzisk, średniowiecznych kościołów, romantycznych zamków i pałaców, niezwykłych krajobrazów, dzikich ścieżek i czystych potoków. Wszystko to owiane jest tajemniczymi legendami o ludziach i skarbach przez nich ukrytych.