Barycz

Barycz

Powierzchnia sołectwa:
246,81 ha

Liczba mieszkańców:
51 mieszkańców (25 Mężczyzn, 26 Kobiet) – Stan na 10.07.2015 r.

Liczba gospodarstw domowych:
12 – Stan na 10.07.2015 r.

Wieś położona na Równinie Jawora, w dolinie jednego z dopływów Wierzbiaka, na wysokości 160 m n.p.m., około 6 kilometrów na północny – wschód od Jawora. O Baryczy pierwsze wiadomości występują w źródłach z XIII wieku (Baricz), w XIV pojawia się w dokumentach jako Bartschow (1371 r.). W 1281 roku w Baryczy książę wrocławski Henryk IV Probus zorganizował zjazd książąt piastowskich ze Śląska, Wielkopolski i Małopolski. Oficjalnym celem spotkania było uregulowanie najważniejszych spraw państwowych oraz gospodarczych. Na zaproszenia księcia Henryka IV Probusa odpowiedziało i stawiło się zaledwie trzech książąt: wielkopolski Przemysł II, legnicki Henryk Gruby oraz głogowski Henryk. W czasie uczty, doszło do wydarzenia, które tak opisał piętnastowieczny polski kronikarz Jan Długosz: „Probus gwałcąc razem prawo gościnności i prawa narodu, prawa boskie i ludzkie, w dniu pierwszym ich przybycia zbrodniczo, sam osobiście i z pomocą licznego zastępu rycerstwa ich pochwytał i odprowadziwszy do Wrocławia jak więźniów, każdego z nich osobna pod najściślejszą osadził strażą”. Ostatecznie przebiegły książę Henryk IV Probus wypuścił uwięzionych książąt. Ci jednak wcześniej poczynili na jego rzecz pewne ustępstwa (Przemysł II odstąpił ziemię wieluńską, a książęta śląscy zobowiązali się do dostarczenia w razie potrzeby pomocy zbrojnej).
Okres rozwoju wsi przerwały kolejno wojny: husyckie (XV w.), trzydziestoletnia (1618 – 1648), śląskie (XVIII w.) oraz napoleońskie (początek XIX w.). Po zakończeniu epopei napoleońskiej względna stabilizacja spowodowała, iż w kolejnych latach (XIX i początek XX w.) sytuacja ekonomiczna wsi i jej mieszkańców uległa poprawie. Ludność Baryczy utrzymywała się głównie z rolnictwa i hodowli zwierząt. W 1945 roku wieś zajęły wojska radzieckie. Wkrótce potem znalazła się ona w granicach państwa polskiego.