Zimnik
Zimnik
Powierzchnia sołectwa:
189,64 ha
Liczba mieszkańców:
196 mieszkańców (100 Mężczyzn, 96 Kobiet) – Stan na 10.07.2015 r.
Liczba gospodarstw domowych:
70 – Stan na 10.07.2015 r.
Mała wieś u podnóża Rogoźnickich Wzgórz (część Wzgórz Strzegomskich), na wysokości ok.200-220 m n.p.m., około 8 kilometrów na południowy – wschód od Jawora.
Po raz pierwszy wzmiankowana w źródłach w XIV wieku (1357 r. – Kaldinhus, 1358 r. – Kaldinhaus). W tym okresie początkowo należała ona do Hanka z Zimnika i Conradusa Stillvoyt, aby następnie stać się własnością tego pierwszego. Przez długie lata Zimnik ekonomiczne był powiązany z pobliskim Niedaszowem (prawdopodobnie Zimnik był folwarkiem) i wraz z nim wchodził w skład większej posiadłości, którego centrum znajdowało się w Mściwojowie i Luboradzu. Od 1657 roku właścicielem całości tych dóbr był starosta księstwa świdnicko-jaworskiego – Otto von Nostitz. W siedemnastowiecznych dokumentach wieś figurowała pod nazwą Kalthausen (1651 r.), Kaltenhaus (1677 r.).
W XVIII wieku folwark w Zimniku nie był zaliczany do wielkich, a świadczą o tym jego obciążenia podatkowe, które w roku 1726 wynosiły zaledwie 290 talarów. W drugiej połowie XVIII wieku Zimnik słynął z uprawy ziemniaków i chmielu. Wzrosła wtedy też jego wartość.
W 1765 roku szacowano ją na ponad 11000 talarów. We wsi mieszkało 23 chałupników, 6 zagrodników, 6 rzemieślników, 4 wolnych ludzi.
Szczególnie pomyślny okres dla wsi przypadł na wiek XIX. Wtedy to rozpoczęto w pobliżu wsi przemysłową eksploatację granitu. Zwiększyła się liczba mieszkańców, którzy znajdowali zatrudnienie w kamieniołomach. W 1786 roku wieś liczyła 142 mieszkańców, a w 1885 roku już 327 i w dalszym ciągu zauważalna była tendencja zwyżkowa. W 1825 roku Zimnik wchodził w skład ogromnych posiadłości hrabiego von Nostitz – Rineck z Niwnic. Z opisu majątku wiemy, iż w Zimniku obok folwarku była szkoła katolicka oraz 29 domów. Mieszkańcy wsi wyznania ewangelickiego i katolickiego należeli do parafii w pobliskiej Rogoźnicy. W 1840 roku w Zimniku były 32 domy, gospoda oraz 5 kamieniołomów granitu. Majątek w 1870 roku przynosił von Nostitzom niewiele ponad 2000 talarów dochodu.
W 1869 roku (według innych źródeł – 1880 r.) w centrum wsi wzniesiono neogotycką dzwonnicę, która służyła do zwoływania do pracy robotników pracujących w tutejszych kamieniołomach.
W Kolejnych latach stale zwiększała się liczba mieszkańców wsi. W 1920 było ich 454, a w 1941 r. – 567. W 1945 roku Zimnik znalazł się w granicach państwa polskiego.